نتیجه یک بازی نباید از ابتدا روشن باشه. باید تا حدی غیر قابل پیشبینی باشه.
معمولا یک بازی که قابلپیشبینیه، سرگرمکننده نیست.
یک روش ساده واسه ایجاد پیامدهای غیرقابلپیشبینی استفاده از عنصر شانسه (مانند انداختن تاس یا چرخش توپ در یک بازی تختهای).
بازیهای کوتاه مانند blackjack یا Klondike تقریبا به طور کامل بستگی به شانس دارن.
بااینحال، در بازیهای طولانیتر، بازیکنا میخوان تصمیمات و قابلیت های استراتژیک شون نسبت به بقیه متفاوتشون کنه.
زمانی که بازیکنا احساس کنن که تصمیمات و مهارتهاشون مهم نیست، به سرعت ناامید میشن.
بازیهای که فقط شانسیه واسه کازینو هاست(معمولا)، اما برای بسیاری از بازیها، مهارت فرد نیز باید به پیروزی اش کمک کنه.
هر چه بازی طولانیتر باشه، این واقعیت بیشتر اتفاق میفته.
روش های غیر قابل پیشبینی کردن بازی
علاوه بر شانس، دو روش دیگر و پیچیده تری وجود داره که بازیها را غیر قابل پیشبینی میکنه:
- انتخابهای بازیکنان
- گیم پلی پیچیده که توسط قوانین بازی ایجاد میشن
یک بازی ساده مانند سنگ کاغذ قیچی غیرقابلپیشبینیه، زیرا نتیجه اش بستگی به تصمیمات بازیکنا داره.
این بازیا استراتژی خاصی ندارن.
تلاش برای حدس زدن و یا تاثیر انتخاب طرف مقابل با روانشناسی معکوس انجام میشه، اما تا حد زیادی نتیجه خارج از کنترل فرد هست(احتمال خطا در حدس زیاده).
مثال ها
بازی کلاسیک دیپلماسی از یک مکانیسم مشابه استفاده میکنه.
در این بازی، بازیکنان فقط تعداد انگشت شماری از ارتشها و ناوگان را کنترل میکنن.
پیروزی در جنگ از ان کسیه که بیشترین تعداد واحدها را به نبرد اختصاص داده.
زمانی که قوانین یک بازی پیچیده ست، آنها میتونن یک بازی رو غیر قابل پیشبینی کنن.
سیستمهای پیچیده معمولا بخشهای تعاملی زیادی دارن. درک رفتار بخشها به صورت جداگانه ممکنه آسان باشه.
قوانین اونا ممکنه ساده باشه. با این حال، رفتار کلی بخشهای ترکیبشده می تونه کاملا غافلگیرکننده باشه.
بازی شطرنج یک نمونه کلاسیک از این نوع بازیاست. قوانین حرکت ۱۶ مهره شطرنج ساده هستن، اما همین قوانین ساده، یک بازی پیچیده ایجاد کردن.
بسیاری از کتابخانهها در مورد استراتژیهای شطرنج نوشته اند.
بازیکنای خبره تلاش میکنن تا حریفشونو را به دام بیاندازن.
این کار شامل چند مرحله ست، که باید مهاجم چندین مرحله واسه اجراش تلاش کنه.
در این نوع بازی، توانایی فهم وضعیت فعلی یک بازی و درک پیچیدگیهای استراتژیکش، مهمترین مهارت بازیه.
بیشتر بازیها این سه منبع غیر قابل پیشبینی را ترکیب میکنن:
- عنصر شانس
- انتخابهای بازیکنان
- قوانین پیچیده
بازیکنان مختلف ترکیبات متفاوتی از این تکنیکها رو ترجیح میدن.
برخی بازیهایی که فاکتورهای شانس زیادی داره رو دوست دارن، در حالی که دیگران بازی ای رو ترجیح میدن که درش پیچیدگی و استراتژی عناصر اصلیه.
از میان این سه گزینه، عنصر شانس، آسانترین روش واسه غیرقابل پیشبینی کردنه، اما همیشه بهترین منبع نیس.
از طرف دیگر، ایجاد سیستمهای قانون پیچیده واسه بازی که انتخابهای زیادی را به بازیکنا پیشنهاد میکنن، طراحی های بسیار سختی هست.
این نوشته به شما کمک میکنه این کار رو انجام بدین. ما بیشتر به بحث طراحی سیستمهای قانون بازی میپردازیم.