یک فرد، تنها زمانی از تحسین سود میبرد که ارزش انتقاد را بفهمد «هاینریش هاینه». از تحسین و بازخورد و نقش اون توی گیمیفیکیشن حرف بزنیم.
تجزیه و تحلیل، یکی از جنبههای مهم هر برنامه
توی یک مدرسه معلما به دانشآموزا وظایفی را پیشنهاد میکردن که نامهنویس شون بهتر بشه. وقتی که بچهها یک نامه مینوشتن، معلم چهار نسخه از نامه رو روی تخته مینوشت و بچهها تصمیم میگرفتن که کدوم یکی از اونا بهترینه.
عزتنفس برای موفقیت در آینده و شادی افراد اهمیت داره. این امر منجر به این شده که والدین، معلما یا حتی مربیای فوتبال، انتقاد از کودکان را متوقف کنن. در عوض بهشون میگن که چقدر باهوش هستن. نه تنها برای برندگان جایزه میگیرن، بلکه واسه همهی شرکتکنندگان. این باعث تشویق بقیه هم میشود. اما وقتی کودکان، چندان بخاطر باهوش بودن مورد تحسین قرار نگیرن (در عوض تحسین بخاطر تلاش در مسیر و برای رسیدن به هدف باشد) سختکوش تر میشن. یاد میگیرن که اقدامات مناسب برای بهتر شدن چیاست.
تناقض وضعیت امروز را می تونیم با غوطهوری کودکان به صورت بازیهای ویدیویی دید.
در بازیهای ویدیویی، کودکان بیش از آنچه موفق میشن، شکست میخورند، اما به نظر میرسد که کودکان خواهان این بازخورد هستن. این به اونا اجازه میده تا درک کنن که چگونه بهتر بشن، در حالی که نصیحت کننده ها درست برعکس عمل میکنن. والدین محافظهکار سعی دارن با تعریف کردن داستانهای منفی واسه بچههاشون آنها را از عدم موفقیت بهراسانند. اما میشه به جای محافظت از خوانندگان جوان از شخصیتهای بد، اونا رو در هر دو شخصیت خوب و بد قرار داد. در حالی که تحسین میتونه تاثیر روی کودکان را تضعیف کنه، این موضوع واسه بزرگسالان متفاوته. معمولا تحسین مدیر، انگیزههای درونی فرد بزرگسال را افزایش میدهد. این موضوع به ویژه در حرفه کارمندای دفتری صادقه، اما میتونه تاثیر کمتری در یک محیط کارگری داشته باشه.
مطالعه از سال ۱۹۸۲ توسط دکتر جرالد گراهام از دانشگاه Wichita نشون داد که ۵۸ درصد از کارمندا بهندرت از طرف مدیرانشون تحسین میشن. ۷۶ درصد بندرت از طرف مدیر به صورت کتبی تحسین دریافت میکنن. ۸۱ درصد بندرت مورد ستایش عمومی در محیط کارشان قرار میگیرن.
مارکوس و هافمن از موسسه گالوپ، با بیش از ۸۰۰۰۰ مدیر در ۴۰۰ شرکت مصاحبه کردن و تعدادی لینک را بین نظرات کارکنان و عملکرد واحد تجاری یافتن.از دوازده سوال آنها، شش سوال مهم این بود:
شش سوال مهم
- آیا میدانم که در کار من چه انتظاری از من میرود؟
- آیا من لوازم و تجهیزاتی دارم تا کار خودم را درست انجام دهم؟
- این فرصت رو دارم که کار رو به بهترین نحو انجام بدم؟
- در هفت روز گذشته، آیا من برای کار خوب ستایش دریافت کردهام؟
- آیا سرپرستم، به من به عنوان یک شخص شخیص اهمیت میدهد؟
- آیا کسی هست که توسعه مرا در کار تشویق کند؟
متاسفانه، همونطور که این پرسشها نشون میده، بازخورد و ستایش در زندگی روزمره ما نهادینه نشده. هر گیمیفیکیشن ای، باید بازخورد فوری و دقیق تری نسبت به مهمترین وظایف در محل کار ایجاد میکند.